我的家庭 Keluargaku

我出生在一個非常貧苦的家庭，記得小時候，爸爸的生活很無聊，整天只能數錢，媽媽也是，整天都在掃錢。
Aku dilahirkan di sebuah keluarga yang sangat miskin, Aku masih ingat, semasa aku kecil, kehidupan ayahku sangat membosankan, sepanjang hari hanya boleh mengira wang, ibuku pula menyapu wang sepanjang hari.



我家住在深山中，每次要出去買東西，都相當麻煩，開保時捷要 5 小時，開賓士也要4 小時；雖然家裡有直昇機，但是開到那邊很難找到停機位，相當的不方便。
Aku tinggal di gunung yang terpencil, setiap kali pergi membeli barang memang cukup susah. Aku memerlukan 5 jam jika naik Porsche, 4 jam jika naik Mercedes-Benz; Walaupun keluarga mempunyai helikopter, tapi setelah tiba di sana, susah pula mencari tempat parking, sangat tidak senang.



我偶爾也會出去逛街，爸媽怕我被綁架，隨身有 20 多個保鑣保護著，大家看到我都嚇跑了，所以我從小就開始被排斥...... 因為家裡是在深山，每次到了冬天都非常冷，爸爸也說，出去買東西很麻煩，所以冬天沒有暖爐 ...沒有棉被 ...每天只能陪著爸媽燒錢取暖 ... 而睡覺的時候，也只能蓋著錢睡覺 (我覺得英鎊比較溫暖) 。
Aku kadang-kadang juga pergi membeli-belah. Ibu bapa takut aku diculik, jadi aku dijaga oleh lebih dari 20 penjaga keselamatan menyebabkan orang ramai menjauhiku. Oleh itu, sejak kecil, aku tidak disukai...... Oleh sebab rumah saya di gunung terpencil, setiap kali tibanya musim sejuk, cuaca sangat sejuk. Ayahku berasa susah keluar untuk membeli belah, jadi keluargaku miskin sehingga tiada pemanas untuk memanaskan badan...juga tiada selimut... Setiap hari aku dan ayah membakar wang untuk memanaskan badan... Semasa tidur, aku hanya diselimuti wang (saya berasa wang paun lebih panas).



記得小時候，有一次，因為房間太大，還來不及跑出房間，就尿褲子了。所以，爸爸在我房間放了一台小綿羊機車，好讓我能在 10分鐘以內，衝出 1000 坪的房間，穿越 5公里的走廊，到達 800 坪的廁所 (我常常在走廊迷路 ) 。
Semasa aku masih kecil, pada suatu ketika, kerana bilikku terlalu besar, aku tidak sempat keluar dari bilikku untuk membuang air kecil dan telah membasahi seluarku. Jadi, ayahku telah membelikan saya sebuah motor kecil dan letakkannya di bilikku, sehingga aku dapat keluar dari bilik (1,000 kaki persegi) ke bilik air dalam masa 10 minit. Aku perlu melintasi koridor yang panjangnya 5km untuk sampai ke bilik air yang luasnya 800 kaki persegi (saya sering tersesat di koridor).



爸爸又另外叫人加蓋了 20間 600坪裡面有著250 坪小廁所的破房間。爸爸說：以後如果尿濕了，直接換房間，如果房間不夠或是太小的話，再告訴爸爸，爸爸再叫人來多蓋幾間，我們的生活很辛苦，你要忍著點！！
Ayah juga membina 20 buah bilik yang luasnya 600 kaki persegi. Setiap bilik ini dibina sebuah bilik air yang luasnya 250 kaki persegi. Ayah berkata: Jika selepas membasahi seluar, tukar bilik serta-merta. Jika bilik tidak cukup atau terlalu kecil, beritahu ayah dan aku akan suruh orang untuk membina beberapa buah bilik lagi, hidup kita susuh, awak harus sabar !

還記得有一次，家裡遭小偷，因為他用炸藥炸壞了我爸的保險箱，使得裡面的金幣不斷的往外滾出來，結果竟把那個小偷壓死了 ......我覺得那個小偷好可憐 ...... 金幣壓死人是很痛的!! 他不像之前那個被鈔票悶死的小偷一樣幸運。
Aku masih ingat suatu ketika, rumahku dimasuki pencuri. Dia meletupkan pati keselamatan ayahku, emas terus keluar dan menutupi pencuri itu sehingga dia mati. Aku berasa kasihan terhadap pencuri itu...

媽媽也常常告訴我，我們家生活非常困苦∼要我學著吃苦∼所以我從小養成了刻苦耐勞精神，我將來的志願，是要找 200 隻會吃錢的怪物，好把家裡的錢都吃光，為那些可憐的小偷報仇！！

Ibu selau memberitahuku kehidupan keluarga aku sangat susah. Aku harus belajar untuk menghadapi kesusahan. Saya telah memupuk semangat kegigihan dan kecekalan sejak kecil lagi. Cita-cita saya adalah mencari 200 raksasa untuk makan semua wang di rumahku, untuk membalas dendam bagi pihak pencuri tersebut.

Pertandingan Pengkisahan Kenegaraan

Pada pagi minggu kedua Mei, ketika saya berada di kelas mengajar Pendidikan Moral, tiba-tiba mendapat satu panggilan telefon yang tidak biasa, kenapa? saya ditanya samada ingin menyertai dalam persembahan teater mewakili Daerah Batu Pahat dalam Pertandingan Pengkisahan Kenegaraan Peringkat Negeri Johor. Sepelas mendengar soalan itu, jawapan pertama saya adalah "tidak" kerana saya tidak pernah berfikir untuk menyertai dalam pertandingan drama, dan saya juga berasa gementar di depan pentas semasa mengurus perhimpunan pagi, mana mungkin saya ambil bahagian?

Yang tanya saya soalan itu adalah seorang guru di SMK TUN ISMAIL, saya telah membantunya menyelesaikan banyak masalah komputer dan dia tahu bahawa saya seorang Kristian. Jadi, ketika dia mendengar jawapan saya, dia mencabar saya, "agama awak bukankah mengajar orang untuk menghadapi kesukaran?" Selepas mendengar cabaran itu, saya setuju menerima cabaran serta-merta. Ini adalah kerana agama saya adalah lebih penting daripada nyawa saya, Tuhan Yesus Kristus telah mati untuk dosa saya di kayu salib dan bangkit semula, Dia begitu mencintaiku, mana boleh saya menjejaskan nama-Nya?

Sejak minggu itu, saya berada di bawah pimpinan Cikgu Rohaidah Yon dan Shahrin (Pegawai UTHM) untuk belajar persembahan teater. Sepanjang latihan, persembahan saya selalu ditegur, ia benar-benar menyakiti hati saya, kerana saya seorang yang sombong, terutamanya ketika saya berasa persembahan saya baik, saya pula ditegur, memang sukar untuk diterima. Pada awalnya saya ingin menarik diri, tetapi Tuhan Yesus mengingatkan saya bahawa saya perlu bersabar untuk mengharumkan nama-Nya, untuk mendapat kemajuan. Terima kasih, Tuhan Yesus.

Terdapat tiga pelakon dalam teater, dalam latihan setiap kali, saya berasa persembahan saya paling buruk, yang paling kaku, kerana sayalah yang selalu ditegur. Namun demikian, apabila persembahan saya bertambah baik, saya selalu diberi galakan oleh mereka (Rohaidah, Shahrin dan Uzma), keyakinan saya akan terus bertambah, terima kasih Tuhan. Pada hari pertandingan, semasa raptai, persembahan saya juga ditegur, hati saya benar-benar tidak selesa, "Adakah persembahan saya benar-benar begitu buruk? Mengapa tidak menegur pelakon lain, dan selalu membetulkan saya?" "Tuhan Bapa saya di syurga, muliakan nama-Mu! Biarlah saya memuliakan nama-Mu! Saya juga meminta kurniaan Tuhan Bapa untuk memberkati setiap pelakon, dan orang lain yang berkaitan (Rohaidah, Nizam, dll) supaya kami bekerjasama, berkasih sayang dan mempersembahkan yang terbaik kepada Tuhan. "

Persembahan saya pada malam itu menonjol, begitu banyak orang yang ketawa melihat persembahan saya, terima kasih Tuhan! Segala kemuliaan adalah daripada Tuhan saya Yesus Kristus! Bahagian persembahan yang saya paling besar hati adalah semasa saya menyanyi sambil memuji Tuhan Yesus di depan semua orang walaupun yang mengetahui apa yang saya yanyi sangat sedikit kerana sebahagian besar yang datang untuk menonton teater ini adalah bangsa Melayu. Selain itu, ketika penonton memberi tepukan gemuruh kepada persembahan saya, memang sukar menggunakan perkataan untuk menggambarkan kegembiraan hati saya. Terima kasih, Tuhan!

Apabila keputusan diumumkan, kami (semua pelakon dan yang terlibat) memeluk antara satu sama lain, kerana kami tidak menyangka kami akan mendapat Johan! Walaubagaimanapun, Saya percaya bahawa Tuhan Yesus akan memberi kami Johan, tapi keyakinan saya tidak besar, Puji Tuhan! Terima kasih juga kepada sesiapa yang terlibat dalam pertandingan ini. Saya tidak menyangka persembahan saya yang kali pertama mendapat Johan dalam pertandingan! Pada bulan Julai saya akan pergi ke Terengganu untuk pertandingan peringkat Kebangsaan! Puji Tuhan!

Terima kasih kepada Kakak Rohaidah Yon yang selalu menegur saya, membantu saya, mendorong saya, sehingga saya dapat terus maju, "Terima kasih, kak Rohaidah."

Terima kasih Shahrin, Uzma, Nizam dll atas kerjasama dan kasih sayang yang diberikan supaya memberi persembahan yang terbaik pada malam itu, terima kasih.

Terima kasih kepada semua saudara-saudari dalam gereja yang membantu saya memuliakan nama-Nya, terima kasih.

戏剧表演比赛冠军

五月十多号早上，正当我在上道德课时，突然接到一通不寻常的电话，为什么呢？那是问我要不要代表Batu Pahat参加戏剧表演比赛(Peringkat Negeri)的电话。一听到这个问题，我的第一个答案就是“不要”，因为从来没有想过要参加戏剧表演比赛，而且我也害怕在台前表演，即使在学校早上主持集会时我都会发抖，怎么可能参赛呢？

问我的人是一位老师，是我以前在SMK TUN ISMAIL执教时认识的一位老师。我以前常帮助她解决电脑的问题，她也知道我是一位基督徒。因此，当她听到我的答案时，就挑战我，“你的宗教不是教导人要突破吗？” 听到她的挑战，我立刻答应她，愿意参赛，为什么呢？因为我的信仰是比我的生命更重要的，我主耶稣基督曾经为我死在十字架上，并且从死里复活，他那么爱我，我岂可令他的名受损？

从那个星期开始，我就在Cikgu Rohaidah Yon及Shahrin(Pegawai UTHM)的训练下学习戏剧表演。训练时很辛苦，我的表演不断被改正，实在令我的自尊心受损，因为我是一个骄傲的人。尤其是当我觉得我的表演不错时，我却被改正，实在很难接受。起初很想放弃，但主耶稣提醒我，要我忍耐，才能进步，才能荣耀主名。

整个戏剧有三个演员，我是每次训练时演得最差的一位，最僵硬的。虽然如此，每一次的进步，我都得到他们（Rohaidah, Shahrin和Uzma）的鼓励及肯定，信心就不断地增加，感谢主。直到表演比赛当天，彩排时，我的表演仍然被不断改正，我心里真的很不舒服，“我的表演真的那么差吗？为什么就不改正其他演员，偏偏改正我？” “天父啊！求你荣耀你的名，叫你孩子的表演荣耀你的名！也求你赐福于每一位演员、及其他有关的人（Rohaidah, Nizam等等）使我们合作无间，彼此相爱，荣耀主的名！”

当天晚上我的表演脱颖而出，令许多的人夸目相看，感谢主！愿荣耀都归给我主耶稣基督！我最开心的一部分是，在表演时，我仍可以赞美主，在众人面前高唱“一切歌颂赞美”，那是一首赞美我主耶稣基督的歌曲，虽然知道我在唱什么的人很少，因为大多数来看表演的人都是马来人。另外，当听到众人为我的表演不断给我热烈的掌声时，心里的喜悦难以笔墨形容。看到许多人因我的演出而大大欢笑，心里真的非常非常非常开心，感谢主！

比赛成绩公布时，我们每一个参与这个表演比赛的人都高兴得互相拥抱，因为我们万万没想到竟然得到冠军！当然我心里也相信我的主耶稣会把冠军赐给我们的，只是我的信心不大，应该是很小吧！感谢主！感谢每一个参与比赛的人。我没想到我第一次的演出就得到冠军，而且在七月份就要到丁加奴参加全国赛！感谢主！

感谢Cikgu Rohaidah Yon不断改正我，帮助我，鼓励我，以致我能够不断进步，谢谢妳。

感谢Sharin、Uzma、Nizam的鼓励及合作，以致将整个演出演到最好，谢谢你们。

感谢主内弟兄姐妹的支持，使我能够荣耀主名，谢谢你们。